Cisza

Trwaj ciszo

W spokoju codziennym jak słońce 

Którym zaspana wiosna obłaskawia

Zmrożone serca

Trwaj ciszo taka pochlebna

Poszepcz mi jeszcze o harmonii względnej i powszedniej

I o tym

Że tak właśnie być powinno

Że to normalne

że szafy w pośpiechu nie zamknęłam

Że książkę gdzieś pozostawiłam

Otwartą na zdaniu co błyszczy jak niezapowiedziany dobry znak

Że to normalne

Że byle jak składam prześcieradło

Biodrem domykam szufladę

Od niechcenia

Że na podłodze siedzę i gołe mam nogi

Czy włosy w nieładzie

Że to normalne

Że w bezruchu gonię myśli palcem nie kiwając

Że peroruję, szaleję czy w różowych majtkach skaczę po tapczanie

W rytmie sobie tylko znanych dźwięków

Że to normalne

Że się tak nieprzyzwoicie zamyślam

Nad nową miłością zmarnowaną 

Że łzy gubię

Bo złamałam, zgubiłam, otarłam, krwawię

Że komfort mam łkania w dogodnych dla mnie chwilach

Trwaj Ciszo

Przemów do mnie  

I powiedz
Że te chmury które widzę na horyzoncie

Tylko mi się śnią

Że to normalne.