Wierszydło

A tyle razy siebie prosiłam

Tyle razy zmuszałam

Żeby na tej przeklętej kanapie nie zasnąć

Z kieliszkiem niedopitym i papierosem niedogaszonym

Z płaczem w gardle zatkniętym

Jak korek w kiepskim szampanie

Co dupnąć miał w sednie sprawy.

Cieszę się że właśnie jest burza

Której boję się jak dziecko lania

Bo mam jeszcze jeden powód więcej

Żeby się schować

A stopa co spod koca czuwa

Nieśmiało szepcze

Czy wieje, czy leje, czy  śnieży, czy warto

Pioruny, błyskawice już mi są niestraszne

Bardziej boję się jego strachu.

Boże, błagam Cię

Bo mój anioł stróż zapił i zaniedbał

Bo zamiast wtedy

W zwiewnej sukience iść

W koralach czerwonych

O paznokciach prosto z salonu

Poszłam taka sobie ja, o.

A teraz siedzę na parapecie z aniołem skacowanym

Co histerii przeze mnie doświadcza

Pocieszam przypierzone stworzenie pióra mu czesząc palcami

Dobrze że chociaż ta skrzydlata pierdoła umie głośno płakać

Bo ja mam tylko bólu wytrzeszcz

Przyczyny porażki nawet sam diabeł nie chce mi wyjaśnić

Tylko chowa się tchórzliwie pod łóżkiem przekleństwa mamrocząc

A w tym samym czasie

Moja wytęskniona połowa

Bez której bardzo źle mi się oddycha

Gdzieś tam sobie jest, o.