...

Jakże mam cie przytrzymać

Zatrzymać

Za rękaw chwycić

Losie

Złośliwy bo sprawiedliwy

Ty się oszukać nie dasz

Po naradzie z Bogiem

Wymierzasz to czego głupcy zmierzyć nie chcą

Dumny, z ramienia Pana zerkasz

Jak „naród wybrany” tłumnie płacze i skamle

Ogień przekazuje z rąk do rąk

Kwili nad losem poległych

Jedność w cierpieniu znajduje

Bogatą lecz ulotną jak grzech

A Historiozofia chichocze jak nigdy przedtem.

Chylę czoła nad Tobą

Ty mój durny Narodzie ukochany

W swojej rozpaczy uległy i zjednoczony

Co garść bluźnierstw pogrzebał na użytek

Pospolitego Ruszenia.